family photo's by claar verdenius-pronk

Op 23 november is het alweer 16 jaar geleden dat mijn grootmoeder is overleden. Er gaat eigenlijk geen week voorbij zonder dat ik even aan haar denk. Het zit 'm vooral in kleine dingen, bijvoorbeeld als ik haar lievelingsbloem zie (een roos) of de papieren pompoms die te tegenwoordig overal tegenkomt. Zij maakte vroeger voor haar eigen verjaarsfeestjes haar huis gezellig met bloemen van crêpepapier. Een en al vrolijkheid! Zij was degene die me inspireerde met het maken van foto collages (ik maakte mijn eerste met haar en ben er nog steeds dol op!) en waardoor ik zo van fotografie houd. Niet als een professional, zoals zij, maar meer van deze tijd met mijn compact camera en iphone.

Een paar maanden geleden was ik nieuwsgierig naar de oude foto's van onze familie, die zij ooit maakte. Haar stijl is geweldig. Waarom? Het lijkt alsof niemand ooit poseert. Alles ziet er heel natuurlijk uit. Volgens mij was dat ook haar talent, om mensen zich op hun gemak te laten voelen. Ondanks dat ik de meesten op de foto's wel herkende (familie), zou ik zelfs van de onbekende personen de foto zo aan de muur willen hangen. Daarom is het een droom van me om ooit een expositie van haar werk te organiseren. Het is zo ontzettend jammer dat haar werk nu in dozen zit die op zolder staan bij mijn tante. Nu ik dit schrijf maakt het me weer wat droevig. Maar ik ben zeker dat de expo er gaat komen. Hoe dan ook, er is vast een manier. Ze verdient het!

Ps, binnenkort zal ik hier wat meer van haar werk tonen. Wil je alvast wat zien kijk dan hier, hier (<< deze hangt aan mijn muur) of hier.

// for english text see below photo

On November 23th, it will be 16 years ago my grandmother passed away. No week goes by, without
thinking of her. It's in the little things, like seeing her favorite flower (a  single rose) or the paper pompoms you find in every store these days. She used so make paper flowers out of crepe paper for birthday parties she somethimes gave at her lovely home. The whole room was filled with lovely colors! She inspired me by making photo collages (my first I made with her, and it wouldn't surprise you I still made them a lot!) and who made me fall in love with photography. Not like a professional, like she was, but more in a modern way with my compact camera and iphone. 
A few months ago I got curious about some old picure's of our familiy, made by her. I love her style! Why? It looks like no one ever is posing. It all looks very natural. I think that was one of her strenghts; to make people feel at ease. Except from the fact that I recognise a lot of people (family) on the photo's, even if I did not know them, I would hang them on my wall. My big dream is to organise an exposition one day, with her portfolio. It's so sad that it is lying in boxes at my aunts attic.... While I am writing this I feel a little bit sad about it. But I am sure the exposition is gonna come! Whenever, wherever, there is always a way. She deserves it!

Soon I will post some of her photo's here. If you can't wait: this photo of her hangs on my wall at home. Here and here are more pictures