food in the hood - part 4 - buurttuin transvaal amsterdam

Als je een beetje goed om je heen kijkt, zie je steeds vaker nieuwe moestuintjes en buurttuinen om je heen. Zo zijn er in mijn omgeving in Amsterdam Oost al behoorlijk wat leuke initiatieven ontstaan, waar een heleboel mensen misschien nog niet eens vanaf weten.

Vorig jaar, toen het nog koud was in het voorjaar ontstond het idee om op het Afrikanerplein in de Transvaalbuurt een (moes)tuin te beginnen. Een plek waar omwonenden hun groente, bloemen en fruit kunnen telen. Een fantastisch idee van Vereniging Buurttuinen Transvaal om zo meer goed groen de stad in te brengen met behulp van bewoners uit de buurt. 

Ik was best nieuwsgierig geworden. Ik heb er al zo vaak langs gefietst en mensen in de weer gezien, maar had 't nooit echt goed bekeken. Vandaag moest het er maar eens van komen, dacht ik toen de zon begon te schijnen. Een vrolijk bordje op het hek nodigde me uit om naar binnen te lopen. Wat ik zag had ik geloof ik niet helemaal verwacht. Een tuin die volop in bloei stond. Prachtige bloemen en planten in aangeharkte perken, waar bijen boven zoemden. Verderop zag ik iemand wieden. Het bleek Saskia te zijn die haar stukje tuin aan het bijwerken was. Ze vertelde me dat er zo'n 29 tuinen zijn, die worden onderhouden door bewoners uit de buurt. Iedereen heeft de vrijheid erin te zetten wat hij wil. Ik keek even om me heen en zag een tuin vol met artisjokken, tuinbonen, aardbeien, kruiden, bieten, sla en courgettes. Een geweldig gezicht! 

De tuin is niet alleen een plek om te tuinieren, je leert je buurtbewoners kennen, kinderen kunnen meehelpen en de oogst wordt gedeeld. Deze tuin verbindt mensen met elkaar. Er wordt hard gewerkt, dat kun je wel zien. De liefde voor zelf iets telen leeft absoluut in deze buurt. Ik sprak later nog met de vriendelijke Turkse Afkir (hopelijk heb ik zijn naam goed onthouden!). Hij liet me zijn courgetteplanten zien, waar hij de vruchten letterlijk van had geplukt en uitgedeeld. Het wachten is nu op de peperige paprika's die nog even wat tijd nodig hebben, zo vertelde hij. 

Wat ik leuk vond om te merken is dat de mensen zo trots zijn op wat ze doen. Niet alleen op hun eigen tuin, maar ook op wat ze samen bereiken. Saskia en Afkir hebben mij in ieder geval enthousiast gemaakt! Ik geloof dat ik niet de enige ben, want er is inmiddels een wachtlijst als je zo'n tuintje wil onderhouden. En iedereen die begint, kan vier jaar lang genieten van zelfgekweekt lekkers. Lokaler kun je het niet krijgen.