Knap gemaakt en alleen al mooi om al die kleuren te zien. O ja het is bijna vier meter breed en volledig opgebouwd uit karton, gekleurd papier en ander tastbaar materiaal.
Meer info http://www.maritiemmuseum.nl/ilovedemaas/index.html
no more squares
Voor wanneer ik geen zin meer heb in vierkantjes knippen, hierbij een leuk alternatief! Ik heb alleen nog geen ronde schaar... (via counter-objects.co.uk)
before or after
De foto die ik eerder op mijn blog plaatste van mijn tantes in Parijs, heeft nog een zusje. Ik bedoel dat er eerder of na het nemen van die foto, ook een andere is gemaakt! En dus ook is afgedrukt door mijn Grootmoeder in haar eigen doca thuis. Wat vooral erg grappig aan deze is dat er nóg een zusje op staat, Pauline. Zou zij ook op die andere foto gestaan hebben, vroeg ik me af?
In mijn gedachten ontstaat er een heel nieuw verhaal door deze foto's achter elkaar te bekijken. Misschien waren er nog meer mensen aanwezig? Of tantes, want er waren er 5! Of zijn er nog meer afdrukken uit dezelfde serie? Wie weet. In ieder geval is dit weer een mooi exemplaar van mijn Grootmoeder's fotoarchief en ik kan er lekker verder over dagdromen : )
In mijn gedachten ontstaat er een heel nieuw verhaal door deze foto's achter elkaar te bekijken. Misschien waren er nog meer mensen aanwezig? Of tantes, want er waren er 5! Of zijn er nog meer afdrukken uit dezelfde serie? Wie weet. In ieder geval is dit weer een mooi exemplaar van mijn Grootmoeder's fotoarchief en ik kan er lekker verder over dagdromen : )
villa colori
Dit is een van vele foto's die ik een paar jaar geleden heb gemaakt bij Villa Augustus in Dordrecht. Wat me vooral aanspreekt is de felle zeegroene kleur tussen de kalme grijstinten. Erg mooie combinatie!
belle helene
Drie jaar geleden heb ik de schilderijen van deze Finse kunstenares mogen bewonderen in het Gemeentemuseum van Den Haag. Een fantastische expositie van Helene Schjerfbeck (1862 – 1946).
Vooral het kleurgebruik vind ik erg mooi. Hieronder weer een paar voorbeelden en als je meer wilt lezen of zien, kijk eens bij www.gemeentemuseum.nl.
Vooral het kleurgebruik vind ik erg mooi. Hieronder weer een paar voorbeelden en als je meer wilt lezen of zien, kijk eens bij www.gemeentemuseum.nl.
lucky shot
Zo nu en dan, als ik weer eens door mijn stapels knipsels spit, kom ik een toevalstreffer tegen. Omdat ik natuurlijk uit zoveel verschillende plaatjes vierkantjes snijd (zie stukje wassen knippen föhnen), vallen zo nu en dan de stukjes mooi in elkaar, of liever gezegd op elkaar. Hieronder twee voorbeeldjes.
eye like
Hallo Eyemobile, vriendje van IPhone. Een supercoole make-up box die zelfs met ingebouwde spiegel en 20 kleuren een grappige replica is van 'the real thing'. (via nylonblog)
wassen knippen föhnen
Toen ik een paar jaar geleden wat andere kleuren in mijn huis wilde, dacht ik; Goh! Misschien staat er wel wat leuks in een één of ander tijdschrift dat ik heb aangeschaft. (Let wel, dat zijn er nogal wat; hele jaargangen van ELLE sinds 1996!! En da's pas letterlijk het begin van deze verzameling!). Dus ben ik eens flink gaan bladeren, maar er was téveel inspiratie... Balen, omdat Verdenius niet altijd even goed is in kiezen ; ).
Daarom ben ik fragmentjes uit die leuke afbeeldingen gaan snijden om mijn persoonlijke moodboard te maken! Dus plaatjes van 5x5 cm en dat allemaal op een enorm vel papier plakken. Even erover heen met een coatingspray, inlijsten, et voilà; zie hieronder het resultaat.
Wat was ik blij! Ingelijst en wel bleek het meteen een leuke eyecatcher in huis te zijn en had ik al mijn lievelingskleuren bij elkaar verzameld. Top. En wat nóg leuker was, dat ik dit een paar keer over heb mogen doen voor vriendinnen, zelfs ook in opdracht. Ook die (een kleine selectie) vind je hieronder.
Ps, inmiddels heb ik de laatste een jaar geleden gemaakt, met veel plezier voor mijn zusje die was afgestudeerd. Zodra ze haar eigen huis heeft, komt die vast op een mooi plaatsje te hangen.
canned sandwich or sanned candwich?
Ja, ik weet het, er kan een boel tegenwoordig. Maar dit had ik nog niet eerder gezien. Ra-han-zig! Haha! Maar wel erg grappig en handig voor in het park : ) Laat ik die bij een volgende picknick eens lekker meenemen. Wie neemt dan de drankjes mee? Wel graag in blikjes aub. (bron: uglyfood.com)
here she is!
Mag ik je voorstellen aan Claar Verdenius, mijn lieve grootmoeder. Zoals jullie misschien al weten wil ik mijn blog een beetje aan haar opdragen. Volgens mij is deze foto al een tijd geleden gemaakt (in the eighties!), ik weet eigenijk niet door wie. Wat ik wel weet is dat zij, zoals vele fotografen, liever áchter dan vóór de camera stond. Ha! Terwijl ze er zo lief op staat. Gelukkig hebben we deze als mooie herinnering.
aunties back in the sixties - family verdenius
Op deze foto zie je twee van mijn
tantes, Evelyne en Leonoor, gefotografeerd door mijn grootmoeder Claar
Verdenius, één van de creatiefste mensen die ik ooit heb gekend! Voor
mij is mijn grootmoeder een grote inspirator, regelmatig komen allerlei
leuke en gekke ideeën van haar weer in mijn gedachten. Ik zou
ontzettend graag met haar nog eens willen kletsen over alles wat zij
heeft beleefd zoals haar tijd in Montmartre, Parijs. Wat een
avontuur! Helaas is zij al bijna 14 jaar geleden in De Bilt overleden.
Op mijn blog zal ik veel aandacht aan haar en veel andere creatieve
'Verdeniussen' geven, omdat er bijzonder talent in de familie zit! Stay
tuned ; ) Zie onder de foto wat er bij het Nederlands Fotoarchief online over haar geschreven staat.
Before the war Claar Pronk had been a member of the Vereniging voor Ambachts- en Nijverheids Kunst (Arts and crafts society). After the war she remained briefly in contact with prominent GKf members, but never joined. She tended to undercut the prices of her colleagues, who were understandably not very pleased. In 1950 she collaborated with writer Jaap Romijn on Het Hart van Nederland, a book about the city and province of Utrecht; in 1958 she published Kinderen kennen geen grenzen (Children are unaware of frontiers). In 1972 she discovered the School of Philosophy and began to frequent Amsterdam, where she photographed the new Werktheater and actress Loes Luca. She stopped taking photographs in 1980.
Claar Pronk was given her first camera, a Kodak box, at the age of fourteen. Her father was Town Clerk in De Bilt near Utrecht, and a policeman friend allowed her to take pictures of people under arrest. She developed her photographs in her own darkroom at home. In 1935, after she had left school, a careers advice test came up with four options: social worker, librarian, analyst or photographer. Pronk duly left for Paris, where she trained at the Publiphot international photography school directed by Mme Gertrude Fuld, who had done theatre photography in Munich. Pronk learned colour photography from Paul Kowaliski. From September 1935 to Christmas 1936 she lived in Montmartre. In 1937 she went into business as a photographer in Utrecht and subsequently set up a colour studio for Elsevier. Pronk was one of the few Dutch photographers who worked in colour. She obtained her first major assignment, for the 1937 World Exhibition at Paris, through architect S. van Ravesteyn, who was involved in the Exhibition.
Until 1943 she worked on assignment for the Bosschaert advertising agency in Amsterdam, the Centraal Museum in Utrecht and Elseviers printers. Her photographs were published in calendars and books and exhibited at the Utrecht artists' society Kunstliefde and at various mixed shows. In 1943 she married the dentist H.H.W. Verdenius and moved with him to Olst. She closed her Utrecht studio and more or less gave up photography. Her husband died suddenly in 1961, by which time she had six children; the youngest daughter was seven, the oldest fifteen. In 1964 Claar Pronk resumed her career under the name Claar Verdenius. Her first photographs were chiefly of children. Later, she received commissions from the sculptors Wout Maters and Hak Hekman, the Wouda architects office and in 1975-1976 the Academie voor Expressie door middel van Woord en Gebaar (Academy of verbal and gestural expression). Other commissions came through the architects van Ravesteyn and Rietveld, and she also did fashion photography for the women's magazine Libelle.
Before the war Claar Pronk had been a member of the Vereniging voor Ambachts- en Nijverheids Kunst (Arts and crafts society). After the war she remained briefly in contact with prominent GKf members, but never joined. She tended to undercut the prices of her colleagues, who were understandably not very pleased. In 1950 she collaborated with writer Jaap Romijn on Het Hart van Nederland, a book about the city and province of Utrecht; in 1958 she published Kinderen kennen geen grenzen (Children are unaware of frontiers). In 1972 she discovered the School of Philosophy and began to frequent Amsterdam, where she photographed the new Werktheater and actress Loes Luca. She stopped taking photographs in 1980.
joehoe!!
Vandaag is de eerste dag. Mijn eerste dag en het is best spannend kan ik je vertellen! Nee, geen klotsende oksels, dat nou ook weer niet, maar ik voel wel dat ik aan iets nieuws begin. Aan iets superleuks! Mijn eigen rommelkamertje waar ik alles mag verzamelen wat ik leuk vind. En waar ik het lekker kan laten liggen haha ; )!! Papiertjes, tijdschriften, kralen, foto's, recepten en krantenknipsels allemaal a la Verdenius. Welkom op mijn blog.
Subscribe to:
Posts (Atom)
